Na unikatową kolekcję składają się listy, które Eliot i Hale wymieniali w latach 1930-1957. Łącznie jest ich 1131. Listy były nietknięte od 1956 r., kiedy Hale, z zawodu nauczycielka sztuki teatralnej, przekazała je bibliotece Uniwersytetu Princeton.

Zastrzegła, że korespondencja nie może być upubliczniona wcześniej niż 50 lat po śmierci jej lub Eliota. Poeta umarł w 1965 r., a Hale cztery lata później.

Dopiero w październiku 2019 pracę nad kolekcją rozpoczęli archiwiści z Princeton. Listy, które wzięli pod lupę, wciąż były w oryginalnych kopertach. Ze względu na prawa autorskie mogą być opublikowane w internecie dopiero w 2035 r. Do tego czasu można je czytać tylko w bibliotece.

Eliot i Hale poznali się w 1912 r. w Cambridge. Już wtedy się w sobie zakochali, ale ich relacja miała platoniczny charakter. Od 1915 poeta był żonaty z Vivienne Haigh-Wood. Małżeństwo to było dla Eliota gehenną, gdyż Vivienne była chora psychicznie. W 1932 roku się z nią rozwiódł i przez lata był sam. Dopiero w 1957 r. poślubił o 38 lat młodszą Esme Valerie Fletcher.

T.S. Eliot (1888-1965) - poeta, dramatopisarz i eseista, otrzymał nagrodę Nobla w 1948 roku. Uważany jest za jednego z największych twórców XX wieku dzięki utworom: "Ziema jałowa" (1922), "Wydrążeni ludzie" (1925), "Cztery kwartety" (1943), "Mord w katedrze" (1935). Na podstawie jego wierszy o kotach powstał musical Andrew Lloyda Webbera "Koty".