Kolarstwo to nie tylko ściganie na szosie i torze. Wielkie emocje towarzyszą zawodom w... jeździe figurowej. Najlepsi otrzymują medale mistrzostw świata, choć z pewnością marzy im się uczestnictwo w igrzyskach.

Zawodnicy biorą najpierw udział w części obowiązkowej, a następnie wykonują program dowolny, podczas którego mogą zaprezentować najwymyślniejsze akrobacje rowerowe. Można startować zarówno indywidualnie, w duetach, albo w drużynie składającej się z czterech lub sześciu osób.

Jazda figurowa (akrobatyczna) weszła do programu MŚ w 1955 roku. Początkowo startowali tylko mężczyźni, kobiety rywalizują od 1970 roku; dwójki obu płci od niespełna 30 lat.

Pokazy rowerowe trwają kilka minut (towarzyszy im wybrana muzyka) i są oceniane przez specjalny zespół sędziowski, podobnie jak w łyżwiarstwie figurowym na lodzie. Jazda w parach odbywa się z użyciem jednego roweru, stąd wybrane ewolucje są zazwyczaj bardzo trudne i wysoko oceniane. Jeśli startuje ekipa czteroosobowa, ma do dyspozycji dwa rowery, a przy sześciu osobach - cztery.

Rowery używane w kolarstwie artystycznym są typu fixed, tzw. ostre koło. Nie posiadają hamulców, a pedały kręcą się bez przerwy. Koła muszą być jednakowej wielkości i są położone blisko siebie, co pozwala na łatwiejsze wykonanie akrobacji. Dodatkowo siodełko jest lekko wygięte.