Droga do szkoły jest dla dziecka czymś więcej niż zwykłym codziennie pokonywanym odcinkiem od domu do klasy. Badanie doktoranckie Jessici Westman dowodzi, że sposób, w jaki dziecko dociera do szkoły i z powrotem do domu, wpływa na jego dobre samopoczucie, tak w szkole jak i w czasie wolnym, a także na wyniki w nauce. Choć rodzice podwożąc swoich podopiecznych samochodem mogą spędzić z nimi więcej czasu, to według badania, podróż na piechotę, rowerem lub autobusem do szkoły ma swoje dobre strony.

Według badania, dzieci, które samodzielnie chodzą do szkoły, są radosne i uważne, a zaraz po dotarciu do szkoły wykonują zadania dokładniej i logiczniej w porównaniu z tymi, które są podwożone samochodem przez rodziców.

Szwedzkie badanie pokazuje również, że dzieci, które jeżdżą do szkoły samochodem doświadczają niższego stopnia aktywności (często też np. przysypiają w aucie), co przekłada się następnie na ich działanie w trakcie zajęć szkolnych. Podwózka autem powoduje, że dzieci tracą naturalną możliwość poznania otoczenia czy spędzania czasu z rówieśnikami - wspólnie spacerując czy jadąc rowerem.

Rodzice, jak wskazano w badaniu, decydują się podwozić dzieci do szkoły niezależnie od tego, czy droga jest długa, czy krótka. Samochód zaś nie jest używany np. ze względów bezpieczeństwa (szwedzcy rodzice przeważnie przyznawali, że droga do szkoły jest bezpieczna), tylko dlatego, że jest uważany za prosty i praktyczny środek transportu.

W badaniu wzięło udział ponad 200 rodziców dzieci w wieku 10-15 lat oraz kilkaset dzieci, w tym w tym także w wieku 10-11 lat, uczęszczających do szkół w regionie Vaermland w środkowo-zachodniej Szwecji oraz w mieście Staffanstorp w Skanii, niedaleko Malmoe.

Szwedzkie badanie jest również komentowane w sąsiedniej Finlandii, gdzie samodzielne podróże do szkoły rowerem czy pieszo są bardzo popularne wśród dzieci, bardziej niż w wielu innych krajach.

Można je odnieść do fińskiego programu (Liikkuvakoulu), który obejmuje ok. trzy czwarte uczniów. Jego celem jest promocja ruchu i aktywności fizycznej w trakcie szkoły, dzięki której czas w szkole mija przyjemniej. W ramach tego programu nacisk kładzie się także na aktywność i ruch w trakcie drogi do szkoły.

Z drugiej strony dyrektor fińskiego Stowarzyszenia Rodziców (Vanhempainliito) Ulla Siimes w wywiadzie dla publicznego nadawcy YLE zwróciła uwagę, że trudno jednoznacznie mówić o dobrych i złych sposobach przemieszczania się do szkoły. Według niej dowóz samochodem może mieć swoje racjonalne uzasadnienie, np. gdy z punktu widzenia rodziców przeszkodami do samodzielnego przemieszczania się są np. zdarzające się akty przemocy w sąsiedztwie szkoły czy to, że w szkole nie ma miejsca na przechowywanie rowerów.

Według raportu dotyczącego samodzielnej mobilności dzieci z 2015 r. (Children’s Independent Mobility) przygotowanego przez brytyjski uniwersytet Westminster w Londynie, Finlandia wyróżnia się na tle innych krajów i jest na czele tego rankingu. W czołówce są także inne kraje z północnej części Europy oraz Japonia. Po drugiej stronie rankingu, z niższym wskaźnikiem samodzielnej mobilności dzieci, są zaś kraje południowe.

Fiński dziennik „Helsingin Sanomat” zwrócił uwagę, że w obecnych czasach, w porównaniu do okresu sprzed kilku dziesięciu lat, swoboda w samodzielnym przemieszczaniu się dzieci tak do szkoły, czy po zmroku zmniejsza się także w Finlandii. Wśród powodów wymienia się m.in. większe natężenie ruchu czy obawy rodziców.