Mazurki przywędrowały do nas prawdopodobnie z Turcji. W Polsce zaczęto je regularnie wypiekać w XVII wieku. Ciasto to stanowiło symbol zakończenia Wielkiego Postu i wręcz było nagrodą dla tych, którzy wytrzymali czterdzieści dni wstrzemięźliwości od spożywania potraw mięsnych i deserów. Z jego przygotowywaniem wiązał się więc cały rytuał. Także i dziś przykłada się dużą wagę do dekorowania mazurków, bo mają one nie tylko smakować, ale również być ozdobą wielkanocnego stołu.

Do przygotowania mazurka pomarańczowego potrzebujemy, na ciasto: 20 dag masła, 10 dag cukru pudru, 3 gotowane żółtka, 30 dag mąki krupczatki; na masę pomarańczową: 2 cytryny, pół kg pomarańczy, pół kg cukru, 1/8 l wody, 10 dag migdałów w płatkach.

Z masła, żółtek, mąki i cukru pudru zagniatamy kruche ciasto. Jeśli uznamy, że jest zbyt twarde, można dodać łyżkę słodkiej śmietany. Z ciasta formujemy spody do mazurka: mogą być kwadratowe, prostokątne lub np. w kształcie serca. Z tej porcji ciasta powinny wyjść dwa spody. Pamiętajmy, by na brzegach ukształtować ciasto nieco wyżej, np. robiąc wałeczek, by nam później nie spływała masa. Pieczemy ok. 30 minut w temperaturze 180 st. C.

Przygotowujemy masę pomarańczową. Dobrze umyte i sparzone wrzątkiem pomarańcze i cytryny ścieramy na tarce o grubych oczkach. Odrzucamy pestki. Starte cytrusy wkładamy do rondla, wsypujemy cukier, wlewamy wodę. Smażymy na wolnym ogniu, mieszając, aż do uzyskania gęstej masy. Ze względu na użycie skórek pomarańczowych masa ma sporo pektyn i pięknie zwiąże, bez konieczności dodawania żelatyny.

Zestawiamy masę z ognia, odrobinę studzimy i wrzucamy do niej połowę płatków migdałowych, mieszamy. Wylewamy masę na kruche blaty i równamy wierzch nożem zanurzonym w gorącej wodzie. Posypujemy resztą płatków migdałowych. Możemy też na powierzchni mazurka ułożyć wzór bazi, używając płatków migdałowych i pokrojonych fig. Mazurek pomarańczowy długo zachowuje swe walory smakowe, choć może się okazać, że zasmakuje gościom i długo nie poleży...