Seksualność Słowian: Kult płodności, nierozerwalne małżeństwa, erotyzm i nagość

Informacje i źródła pochodzące z okresu słowiańskich ludów posiadamy niewiele. Jednym z nielicznych przekazów, które zachowały się do dziś na temat seksualności naszych przodków, pochodzą z relacji arabsko-żydowskiego podróżnika Ibrahima ibn Jakuba. W swoim dziele “Księga dróg i krajów” autor rzuca światło na seksualność i rozwiązłość polskich plemion z X wieku. Wbrew temu, co może nam się współcześnie wydawać, nasi przodkowie nie byli cichymi, skromnymi kochankami. Uwielbiali cielesność, seksualną swobodę i erotyczność.

Kult płodności

Według pradawnych wierzeń, bóstwa stykały się ze światem materialnym i jak ludzie, mogły zwyczajnie opaść z sił. Słowianie bardzo dbali o to, aby nie zabrakło energii, szczególnie bogom wpływającym na codzienne i dostanie życie. Nieustannie szukano sposobów aby móc podarować i napełnić słabnące moce. Jednym z nich jest właśnie święto poświęcone płodności – Noc Kupały. Ta noc była pełna seksualności, miłości, magicznych rytuałów i wróżb. Rozpalano wielkie ogniska na brzegach lasów w celu odstraszenia złych demonów, święcono przydrożne posągi Światowida, a co najistotniejsze, puszczano wianki do wody i szukano kwiatów paproci. Według opowieści, kwiat tej rośliny może znaleźć w lesie tylko osoba naga. W dniu pełnym magii i miłości zapominało się o granicach. Tego dnia ludzie kojarzyli się w pary dobrowolnie i poszukiwali uciechy w cielesnych uniesieniach. Co prawda, stosunki przedmałżeńskie były tolerowane, lecz niejednokrotnie obarczane restrykcjami.

Wspólnie kąpiele

Zbiorowe kąpiele w jeziorach były praktykowane najczęściej w okresie wiosennym. Uważano, że czynności seksualne oczyszczają duszę i odpowiednio przygotowują do ciężkiej pracy na polach, połowu ryb czy zajmowaniem się zwierzyną. Podczas tych seksualnych festiwali, mężczyźni wspólnie z kobietami uczestniczyli w orgiastycznych rytuałach. Mężczyźni symbolicznie zapładniali ziemię, podczas gdy kobiety bezwstydnie pokazywały swoje narządy w kierunku nieba jako modlitwę o obfity deszcz.

Odważna noc poślubna

Zgodnie z prawami słowiańskimi, stosunki seksualne nie mogły odbywać się w czasie świąt i postu. Dlatego też wesela odbywały się w wolne dni od jakichkolwiek uroczystości. Noc poślubna małżonków nierzadko miała miejsce nawet w trakcie wesela. Dla nowożeńców w domu Pana Młodego, krewni przygotowywali wysokie łoże na mocnej drewnianej podstawie. Pod nim znajdowało się parę przedmiotów, między innymi siekiera, kłódki czy gałąź jałowa, przedmioty te miały za zadanie tej nocy chronić młodych małżonków przez demonami. Do sypialni nowożeńców zapraszani byli goście weseli, przyjaciele i rodzina. W momencie odbycia stosunku przy zebranych, mężczyzna i kobieta pieczętowali swój związek małżeński. Czasem jednak wystarczały głośne hałasy i dźwięki dobiegające z sypialni.

Nagość nikomu niestraszna

Starożytne plemiona słowiańskie stanowczo wierzyły, że nagość ma bardzo ścisły związek z naturą i magią. Uważali również, że ubrania są jedynie produktem ubocznym biegnącego świata ku cywilizacji. Liczne rytuały wykonywane były w formie półnagiej, a niekiedy odbywały się bez udziału jakichkolwiek ubrań. Jednym z tych bardziej niesamowitych rytuałów był obrzęd niemowlęcy. Rozebrane matki trzykrotnie obchodziły niemowlę w kołysce, aby odpędzić złe demony.

Zakazane dziewictwo

Pośród słowiańskich tradycji i obyczajów, dziewictwo w pewnym wieku u kobiety nie mogło mieć miejsca. Świadczyło ono o niedojrzałości dziewczyny i braku zainteresowania ze strony mężczyzn. Ten, który pojął za żonę rozdziewiczoną kobietę, mógł czuć się wybranym pośród wielu. Niekiedy zdarzało się, że jeśli dziewczyna pozostała dziewicą aż do czasu zawarcia małżeństwa, szaman był zobowiązany do pozbawienia jej cnoty w dzień przed ślubem, w rytualne zwanym “kąpielą dla dziewcząt”.

Niebywała antykoncepcja

Środkami antykoncepcyjnymi, jakimi posługiwali się pradawni Słowianie nie były zioła, mikstury ani specjalne herbatki. Ich stosunek do zabezpieczenia miał charakter czysto magiczny. Kobiety podczas stosunku podkładały pod siebie palce, w których jeden palec oznaczał jeden niepłodny rok. Niektóre zaś stosowały bardziej kuriozalne metody antykoncepcji. Metody te dotyczyły symbolicznego przeniesienia i zamknięcia płodności w innym obiekcie. Mężatki, które nie pragnęły jeszcze potomka, oblewały swoją krwią menstruacyjną krzak bzu, wlewały ją do jeziora lub zamykały w szczelnym naczyniu.

Bliskie stosunki w rodzinie

W dawnych czasach stosunki seksualne między teściem a synową były na porządku dziennym. Ojciec był najważniejszą głową rodziny, jego pragnienia były postrzegane jako główne prawo, więc jeśli zapragnął żony syna, nikt nie mógł mu odmówić. Podobnie działo się po śmierci męża kobiety. Była ona związana przysięgą małżeńską z jednym mężczyzną aż do swojej śmierci. Dlatego wdowa przechodziła pod opiekę swojego szwagra.

Wierność, cudzołóstwo, wielożeństwo

Słowianie byli bardzo zażyli z pewnymi zasadami. Po poślubieniu mężczyzny, kobieta musiała być mu w pełni oddana, nie mogła pozwolić sobie na cichy związek z jakimkolwiek innym chłopem. Być może wynikało to z kar, jakie nakładano za tego rodzaju występek, ponieważ przyłapanych na niewierności natychmiast zabijano. Zdrady nie były rozpowszechnione i unikano ich jak tylko było można. Powodem braku zdrad mogła być kara śmierci lub możliwość poślubienia więcej niż jednej kobiety. Niestety taki przywilej przysługiwał wyższej warstwie społecznej. A wśród władców słowiańskich przed chrystianizacją wielożeństwo było bardzo rozpowszechnione.

Płodność i jej walory

W dawnych czasach płodność u kobiety miała ogromne znaczenie. Mężczyźni bardzo chętnie poślubiali panny z dzieckiem, gdyż był to idealny dowód na jej zdolności rozrodcze. Żona, która okazywała się bezpłodna, była odsyłana przez męża do swego rodzinnego domu, ponieważ nie spełniania funkcji prokreacyjnych. Jeśli jednak mężczyzna zgodził się, by została w jego domostwie, stawała się przedmiotem pogardy dla jego, jego rodziny i bliskich.

Słowianie kojarzyli seks ze szczęściem, tańcem, muzyką i cudem narodzin. Było to dla nich pełne połączenie z otaczającą ich naturą. Ten beztroski czas był obecny do XII wieku, do momentu, kiedy to chrześcijaństwo zaczęło zyskiwać siłę w tradycji, wymuszając nowe spojrzenie na stosunki przedmałżeńskie. Był to bardzo chaotyczny obrót wydarzeń dla seksualności kultury słowiańskiej.

Więcej podobnych artykułów znajdziecie na stronie Akademii Ducha.