Fabryki dżentelmenów

W klasztorze

Izolacja szkoły od reszty społeczności lokalnej, bogactwo życia wewnątrz szkoły, przyczyniają się do wytworzenia wyraźnie odrębnej kultury. Kiedy ogląda się film nakręcony przez chłopców z  Eton, widać wyraźnie dwoistość tych światów. Wewnątrz, gdzie czas zatrzymał się 100 lat temu, i na zewnątrz – w małym miasteczku, gdzie toczy się codzienne życie.

Sami bohaterowie określają swoje wyjście do miasta jako podróż do innego świata. Jeden z chłopców wyraża to wprost: "Bycie w szkole tego typu, a szczególnie w Eton, to jak bycie w klasztorze. Pójście do miasta to jak wyjazd za granicę. Starasz się dopasować do tłumu, ale ludzie, którzy są blisko ciebie wydają ci się dziwni. To w rzeczywistości bardzo smutne".

Element w szeregu

Szkoły takie jak w Eton wytwarzają w uczniach zarówno nawyk bliski autyzmowi - "pochłonięcia samym sobą”, jak i permanentny strach przed niemożnością sprostania w swoim życiu wymaganiom, jakie stawia przed nimi ich prestiż .

Nowo przybyli uczniowie są poddawani procedurze "standaryzacji”, którą można przełożyć w zależności od konkretnej szkoły na "etonizację", "harrowizację" czy "rugbyzację". Jej pierwszym elementem jest lista ubrań, które należy nabyć w specjalnym, firmowym sklepie, bądź zamówić na miarę w polecanym zakładzie krawieckim.

Nowo przybyły uczeń zostaje więc pozbawiony swoich osobistych, ulubionych ubrań i rzeczy, stając się zunifikowanym i pozbawionym indywidualności , elementem szeregu. Jest to symbol zerwania z przeszłością i przystąpienia do życia w nowym środowisku. Jest to również symbol równości i braterstwa.

Co do minuty

Czas jest precyzyjnie zaplanowany. Pobudka, śniadanie, modlitwa w kaplicy, godziny zajęć, rozgrywki sportowe, próby muzyczne i teatralne, nauka własna – wszystko odbywa się zgodnie z wyznaczonym drobiazgowo harmonogramem. Nikt tu nie toleruje spóźnień. A  nad wypełnianiem planu czuwają odpowiednio do tego przeznaczone osoby.

Każdy nowo przybyły uczeń musi opanować szereg podstawowych reguł, nauczyć się charakterystycznych dla szkoły kodów i żargonów. Obejmują one: nazwiska i stanowiska poszczególnych osób, symbolikę kolorów, hymny i pieśni oraz wiele innych elementów oderwanych od wcześniejszych doświadczeń.

Krykiet, polowania, teatr

Poza językiem angielskim oraz naciskiem na jego doskonały akcent, najistotniejszą rolę pełniły i pełnią do tej pory gry zespołowe i różnego rodzaju zajęcia sportowe. Wierzy się, że tylko sport może nauczyć chłopców "rządzić innymi i kontrolować siebie samych”.

Szczególnie krykiet uważano za "główny przekaźnik odpowiedniego brytyjskiego kodeksu moralnego" oraz "rytualną demonstrację brytyjskich zachowań i standardów".

Ważne miejsce zajmuje rugby i piłka nożna. Początkowo uznawano te dwie dyscypliny za antidotum na "zniewieścienie" wynikające z  nauczania "niemęskich przedmiotów, jak chociażby języka francuskiego".

Innym, nieodłącznym dla wizerunku elitarnych szkół średnich sportem jest wioślarstwo. Współczesne kluby wioślarskie, których geneza sięga siedemnastego wieku, przyciągają nadal lekarzy, adwokatów, nauczycieli i studentów Oxbridge. Przykładem może być elitarny Lea Rowing Club. To właśnie te zawody sportowe uświetniają swoim czynnym udziałem kolejni książęta Walii.

Kolejnym sposobem kształcenia charakteru są polowania. Obecnie szkoły preferują bardziej cywilizowane polowania, bez użycia broni palnej. Przykładem jest polowanie z biglami w Eton, które kończy się zadławieniem zająca przez sforę psów. Eton College utrzymuje od ponad stu pięćdziesięciu lat własną sforę psów.

Elitarność szkół osiąga się również poprzez działalność artystyczną. Przykładem może być tu Harrow School, która organizuje sześćdziesiąt koncertów rocznie i wystawia czternaście sztuk. Z kolei na stronie Eton możemy przeczytać o 20 przedstawieniach rocznie, obejmujących sztuki napisane przez uczniów, dzieła klasyczne, musicale, i sztuki współczesne. Co trzy lata odbywa się szkolny festiwal teatralny. Szkoła bierze również udział w największym festiwalu sztuki na świecie.