Elena i Adam to małżeństwo binacjonalne. Czy to normalne?

Małżeństwo to poważna sprawa

Sformalizowanie związku wiąże się często z podejmowaniem decyzji trudnych, a nieraz nawet nie akceptowanych przez najbliższą rodzinę. Rodzice mają często swoją wizję przyszłej synowej lub zięcia i niechętnie godzą się na przyjęcie do niej osób, które nie spełniają ich oczekiwań. Obecnie jednak, młodzi ludzie nie liczą się specjalnie z wolą rodziców i układają sobie życie po swojemu, często nie zważając na różnice rasowe, kulturowe czy narodowościowe. Dotyczy to zwłaszcza tych naszych obywateli, którzy wyjechali za granicę do pracy lub w celach edukacyjnych.

W wielu krajach pobytu nasi rodacy zderzyli się z rzeczywistością, której w Polsce nie znali. Zobaczyli nie tylko „inny świat”, ale także ludzi, dla których nie ma w miłości barier, dotyczących płci oraz koloru skóry. W Polsce jednak do dnia dzisiejszego funkcjonują pewne stereotypy dotyczące małżeństwa, które w dużym stopniu „wymuszają” na przyszłych małżonkach dobór partnerów, zwłaszcza w sytuacji planowania życia w naszym kraju. Jest jednak coraz więcej osób, które mają za nic tradycję i wchodzą w związki z obcokrajowcami. Jak to zjawisko wygląda ostatnio w Polsce?

W Polsce związki binacjonalne są coraz częstsze

Najnowsze zestawienia dotyczą roku 2018. Według nich,  Polacy zawarli 1 338 małżeństw
z Ukrainkami, 154 z Białorusinkami, 111 z Rosjankami, 57 z Niemkami i 41 z Brytyjkami. Natomiast nasze panie w 597 przypadkach wybrały Brytyjczyków, w 346 Niemców, w 259 Ukraińców, w 246 Włochów i w 149 Hiszpanów.

Mnie osobiście statystyki dotyczące kobiet nie dziwią, bowiem dotyczą państw, gdzie wyemigrowało najwięcej Polek. Jednak wybory Polaków trochę mnie zaskoczyły, chociaż niektórzy twierdzą, że duża liczba małżeństw została zawarta po to, aby zalegalizować pobyt kobiet ze Wschodu na terenie Polski – członka Unii Europejskiej. Obecnie jednak, obserwując stopniowy odpływ emigrantów ze Wschodu (głównie Ukrainy) dalej na Zachód, można oczekiwać pewnej stabilizacji w tym zakresie.

Najczęściej przypadki omawianych małżeństw dotyczą mieszkańców większych miast, a rzadziej wsi
i małych miejscowości. Można to chyba powiązać z kwestiami środowiskowymi, silnymi tradycjami oraz zakorzenionymi uprzedzeniami i stereotypami, właściwymi dla tak zwanej „prowincji”.

Dochodzą tutaj też historyczne uprzedzenia i utrwalone od wieków poglądy mieszkańców terenów wiejskich na temat religii, rodziny, doboru małżonków oraz ich pochodzenia. Czy, nawet współcześnie, mieszkańcy wsi zaakceptują w pełni związek mężczyzny z czarnoskórą kobietą? Inaczej będzie w dużym mieście, gdzie człowiek jest bardziej anonimowy, a duża liczba osób pracujących w międzynarodowych firmach lub wyjeżdżających za granicę miała kontakt ze związkami binacjonalnymi, które już nie budzą ich zdziwienia lub zgorszenia.

Czy małżeństwa binacjonalne są skazane na porażkę?

Życie w związku dwóch osób o różnej kulturze, zwyczajach i tradycjach na pewno nie jest łatwe. Różne narodowości mają swoje nawyki i przyzwyczajenia - tak w sensie ogólnym, jak też w życiu codziennym. To, co „wypada” w jednym kraju, w innym jest nie do przyjęcia. Największe „zderzenie postaw” występuje chyba jednak w małżeństwach osób z kręgów cywilizacji europejskiej oraz kultury Wschodu, gdzie jest tak wielkie przywiązanie do tradycji i przyjętych zasad życia społecznego.

Jak pokazują statystyki, część małżeństw binacjonalnych po pewnym czasie się rozpada, ale przecież prawie wszystko zależy od ludzi, którzy się kochają i postanowili razem spędzić życie i jeżeli tylko wykażą wystarczającą determinację oraz wolę bycia razem, to mają szansę na długie i szczęśliwe życie.

Wykorzystano informacje zawarte w następujących publikacjach:
*http://dspace.uni.lodz.pl/
*http://biuletynmigracyjny.uw.edu.pl/37-sierpien-2012/malzenstwa-binacjonalne-w-2012-r
*https://niefart.pl/malzenstwa-binacjonalne-sprawdz-w-kim-najczesciej-zakochuja-sie-polki/