Charytatywny bieg... od Hanoi po Bali

Po miesiącach intensywnego treningu na siłowni, biegów w parkach i po ulicach Londynu, rozpocząłem wyzwanie mojego życia. Przez Wietnam przebiegłem już ponad dwa tysiące kilometrów, a na poniedziałek, 21 października, zaplanowałem przekroczenie granicy Kambodży.

Przez ponad dziewięć miesięcy będę biegł przez małe wioski, duże miasta, wrzosowiska, góry i plaże wzdłuż wybrzeża Wietnamu, Kambodży, Tajlandii, Malezji, Singapuru, Sumatry, Jawy i Bali. Spodziewam się, że ukończę "Southeast Asia Ultra Run" (Ekstremalny Bieg w Azji Południowo-Wschodniej) w maju 2020 roku.

W zależności od pogody, ukształtowania terenu i odległości między noclegami, postanowiłem pokonywać od 45 do 90 kilometrów dziennie. W celu regeneracji organizmu, każdego tygodnia będę mógł sobie pozwolić czasem na dwudniową przerwę.

Pierwsze trzy tygodnie były dla mnie wyjątkowo trudnym okresem. Musiałem przystosowywać się do zmieniających się z minuty na minutę warunków pogodowych i zmierzyć się z trudnościami piętrzącymi na mojej drodze.

Bywały dni, kiedy biegłem w ulewnym deszczu zalanymi po kolana ulicami, albo mimo 39-stopniowego upału nie uświadczyłem cienia i gnałem przed siebie mimo lejącego się z nieba żaru. Złapałem także wirusa, który spowodował odwodnienie organizmu i powalił mnie na 11 dni. Skorzystałem nawet z wietnamskiej pomocy medycznej, ale i tak “o mały włos” nie wylądowałem w szpitalu.

Głównym celem mojej przygody jest zebranie funduszy oraz zwiększenie świadomości i wsparcie programu dla organizacji charytatywnej "Tripled P", którą założyłem na początku tego roku.

Celem organizacji jest praca z ludźmi ze środowisk dyskryminowanych oraz osób mających za sobą traumatyczne przeżycia w dzieciństwie. Stawiając na potęgę sportu, czyli ucząc wytrwałości, chcemy pomagać potrzebującym w budowaniu pasji, którą mogą połączyć z działalnością zawodową.

Podejmując się wyzwania "Southeast Asia Ultra Run" chcę pokazać ludziom, że warto pokonywać swoje słabości. Opłaca się bowiem przekraczać granice swoich możliwości, kształtować i udoskonalać siebie, szukać celu życia.

Tomasz Drybała, 41 lat, rozwiedziony, ojciec dwóch synów w wieku 7 i 14. Od 18 lat mieszka w północno-zachodnim Londynie. Ukończył Technikum Elektroniczne w Polsce i przez pół roku studiował na Wyższej Szkole Działalności Gospodarczej w Warszawie, porzucił jednak studia, gdy założył swoją pierwszą firmę. Od 19. roku życia prowadził małe firmy z różnym powodzeniem. Ekstremalną wyprawą chce zainspirowć swoje własne dzieci, ich rówieśników i dorosłych, by dążyli do realizacji marzeń, rozwijali swoje pasje oraz pokazać, że szczęście i sukces są w ich rękach. I, że nigdy nie jest za późno, by żyć tak, jak się zawsze chciało...

^{Wspomóc Toamsza w realizacji jego planu możecie TUTAJ.}