Sir Winston Churchill's funeral marked 50 years on

Dokładnie 50 lat temu odbył się pogrzeb sir Winstona Churchilla, dwukrotnego premiera Wielkiej Brytanii.

Według historyków, była to wówczas największa tego rodzaju uroczystość w historii – obecni byli przedstawiciele 112 krajów. Nie uszło uwagi, że swojej delegacji nie przysłały wówczas Chiny.

Było to też jedno z największych wydarzeń w historii brytyjskiej telewizji – szacuje się, że pogrzeb oglądało na żywo około 350 mln ludzi na świecie, w tym 25 mln Brytyjczyków.

Odrestaurowano łódź Havengore, na pokładzie której 50 lat temu przetransportowano trumnę z ciałem premiera po uroczystościach pogrzebowych w katedrze św. Pawła na stację kolejową Waterloo. Tym razem na pokładzie łodzi znajdowali się potomkowie Churchilla, w tym jego wnuczek i obecny członek Izby Gmin Nicholas Soames.

Łódź przepłynęła z przystani w okolicach londyńskiej Tower, pod specjalnie podniesionym z tej okazji Tower Bridge, do Pałacu Westminsterskiego. Podczas tej przeprawy, z pokładu na stałe cumującego na Tamizie okrętu HMS Belfast, oddano salwę honorową.

Przed parlamentem, na pokładzie łodzi, odbyła się krótka uroczystość, zakończona złożeniem wieńców na Tamizie. Oficjalne uroczystości upamiętniające 50-lecie śmierci Churchilla rozpoczęły się od złożenia wieńców pod tzw. łukiem Churchilla w parlamencie. Wziął w nich udział premier David Cameron, liderzy partii politycznych, przewodniczący Izby Gmin i Izby Lordów oraz Nicholas Soames.

Premier Cameron podkreślił, że Winston Churchill zostanie na zawsze zapamiętany jako wielki przywódca i wielki Brytyjczyk. „Jeśli miałbym wybrać jedną cechę, za którą podziwiam go najbardziej, byłby to z pewnością jego patriotyzm” - mówił Cameron. Według niego Wielka Brytania powinna czerpać z odwagi i zdecydowania, z jakim Churchill walczył z wszelkimi przejawami ograniczania wolności.

W Polsce wielbiony przez swoich rodaków brytyjski premier budzi kontrowersje w związku z polityką wobec Związku Sowieckiego, której konsekwencją była zgoda, by nasz kraj dostał się w sowiecką strefę wpływów. Także jego postawa wobec powstania warszawskiego i traktowanie polskiego rządu emigracyjnego Stanisława Mikołajczyka budziły spore kontrowersje. Oprócz działalności wojskowej i politycznej, Churchill był również autorem słynnych pamiętników, za które w 1953 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla.

Po zakończeniu drugiej kadencji w fotelu premiera w 1955 roku, ze względu na stan zdrowia wycofał się z czynnego życia politycznego, choć aż do 1964 roku pozostawał formalnie członkiem Izby Gmin. 

Po śmierci Churchilla trumnę z jego ciałem wystawiono, dekretem królowej Elżbiety II, w Pałacu Westminsterskim, gdzie przez trzy dni Brytyjczycy mogli oddawać mu hołd. Po uroczystościach w Londynie trumna przewieziona została w rodzinne strony premiera w hrabstwie Oxfordshire, gdzie został pochowany.