One in 20 people not looking for paid work ‘have long Covid’

Osoby w wieku produkcyjnym, które nie poszukują pracy zarobkowej, są klasyfikowane jako nieaktywne zawodowo wraz z innymi grupami, takimi jak studenci i emeryci.

To pierwszy raz, kiedy Biuro Statystyki Narodowej (ONS) opublikowało dane na temat chorych na "long Covid" według ich statusu zatrudnienia.

Dane opierają się na zgłoszeniach od reprezentatywnej próby osób w prywatnych gospodarstwach domowych w okresie czterech tygodni do 2 lipca. Wynika z nich, że odsetek osób niepracujących i nie poszukujących pracy, które doświadczają objawów długiego Covid, wzrósł ponad dwukrotnie w ciągu ostatniego roku, z 2,4% w sierpniu 2021 r. do 5,0% w lipcu 2022 r.

Wśród emerytów odsetek ten wzrósł w tym samym okresie z 1,3% do 2,9%.

Z kolei wskaźnik "long Covid" wśród osób zatrudnionych rósł wolniej, z 2,0% do 3,3%, podobnie jak wskaźnik osób bezrobotnych z 1,9% do 3,5%.

Nie ma standardowej definicji na "long Covid", więc uznano, że pod uwagę należy tu brać objawy, które utrzymują się przez ponad cztery tygodnie po pierwszym podejrzeniu zakażenia koronawirusem - w przypadkach, gdy symptomów nie można wyjaśnić niczym innym.

Uporczywe zmęczenie nadal jest najczęstszym objawem (doświadczanym przez 54% osób z samodzielnie zgłaszanym długim Covid), następnie są to: duszność (31%), utrata węchu (23%) i bóle mięśni (22%).

Szacuje się, że całkowita liczba osób w Wielkiej Brytanii cierpiących na długi Covid nieznacznie spadła, z niecałych dwóch milionów na początku czerwca tego roku do prawie 1,8 miliona na początku lipca.

Około 761 000 osób, które samodzielnie zgłosiły długi Covid, po raz pierwszy miały – lub podejrzewały, że miały – Covid-19 co najmniej rok temu, podczas gdy 380 000 stwierdziło, że po raz pierwszy miało wirusa co najmniej dwa lata temu.