Stephen Hawking laid to rest between graves of Sir Isaac Newton and Charles Darwin

O wejściówki na uroczyste pożegnanie naukowca starało się ponad 25 tys. osób, a w drodze losowania wybrano tysiąc. Wśród znanych gości był aktor Benedict Cumberbatch, który grał Hawkinga w filmie BBC z 2004 roku, a także brytyjski astronauta Timothy Peake, brytyjski fizyk Brian Cox oraz amerykański fizyk i astrofizyk, laureat nagrody Nobla prof. Kip Thorne.

Na płycie nad miejscem pochówku Hawkinga w "zakątku naukowców" zamieszczono słowa: "Tutaj leży to, co było śmiertelne", rok narodzin i śmierci oraz jego najbardziej znany wzór fizyczny na entropię czarnej dziury. Prochy Hawkinga spoczęły pomiędzy grobami twórcy teorii grawitacji Isaaca Newtona i autora teorii ewolucji Karola Darwina.

W ramach upamiętniania życia Hawkinga Europejska Agencja Kosmiczna wyemituje w przyszłym tygodniu w kierunku najbliższej czarnej dziury - 1A 0620-00 - specjalny utwór skomponowany przez greckiego kompozytora Vangelisa, w którym użyty jest także głos naukowca. Córka Hawkinga, Lucy, powiedziała, że nagranie zawiera "przesłanie pokoju i nadziei", traktuje o "jedności i potrzebie, abyśmy żyli razem na tej planecie w harmonii".

Pochówek w Opactwie Westminsterskim jest uważany za jeden z największych honorów dla osób zaangażowanych w brytyjskie życie publiczne. To właśnie w tej anglikańskiej świątyni odbywają się m.in. koronacje, śluby i pogrzeby członków rodziny królewskiej. Naukowcami, którzy przed Hawkingiem dostąpili tego zaszczytu, byli fizycy Ernest Rutherford (1937) i Joseph John Thomson (1940).

Znany na całym świecie brytyjski astrofizyk Stephen Hawking zmarł 14 marca w wieku 76 lat.

W ciągu trwającej ponad 40 lat kariery naukowej Hawking zajmował się głównie kosmologią teoretyczną, w tym zwłaszcza tzw. czarnymi dziurami i grawitacją kwantową.

Wspólnie z Rogerem Penrose'em opracował twierdzenia dotyczące istnienia osobliwości w ramach ogólnej teorii względności oraz teoretyczny dowód na to, że czarne dziury powinny emitować promieniowanie. Znane jest ono dziś jako promieniowanie Hawkinga lub Bekensteina-Hawkinga.