Siostry Radwańskie żyły jak pies z kotem?

"Obie się prałyśmy, i to równo. Biłyśmy się nawet o wieszak w szafie, zresztą każdy powód był do tego dobry. Jedna drugiej nie pożyczała bluzki, bo tak byłyśmy zawzięte! Niektóre rzeczy chowałyśmy przed sobą pod poduszkę, aby tylko ta druga ich nie wzięła" - wspomina Agnieszka Radwańska w biograficznym wywiadzie-rzece "Jestem Isia", przeprowadzonej przez dziennikarza sportowego Artura Rolaka.

Mistrzyni polskiego tenisa utkwił w pamięci incydent z lizakiem. "Byłyśmy jeszcze małe, pewnie znów tłukłyśmy się o jakąś zabawkę. W trakcie tej, powiedzmy, zabawy siostra przykleiła mi lizaka do grzywki. Ja w płacz, wręcz w ryk. Obie mamy bardzo gęste włosy, więc nie można było tego lizaka po prostu od nich odkleić. No i mama musiała ciąć nożyczkami" - streszcza historię Agnieszka Radwańska.

Siostry zawarły rozejm, kiedy osiągnęły wiek 15, 16 lat. "Po prostu dorosłyśmy" - stwierdza Agnieszka. Od tamtej pory nie było już problemu z pożyczeniem ubrań. "Nawet nie musiałyśmy już o nic pytać - chcesz, to bierz. Zdarzało się, że wysyłała mi zdjęcie. Patrzę, a na nim Ula w moim ciuchu. Albo coś sobie wzięła i już nigdy nie oddała. Kto ma rodzeństwo, ten wie, że trzeba trochę czasu, aby w bracie czy siostrze dostrzec wreszcie bliską osobę, a nie wroga" - twierdzi "Isia".

Zwiastunem tego, że siostry mogą stać się wkrótce dla siebie wsparciem, jest pewne zdarzenie z podstawówki. Agnieszka zbierała żetony dodawane do paczek chipsów. Podczas przerw dzieci trzymały je na ławkach, wymieniając się na te, których nie mają. Pewnego razu jeden z rozrabiaków zabrał Agnieszce żetony i uciekł. Gdy Ula zobaczyła, że jej siostra rozpacza po utraconych trzosach, rzuciła się w pogoń za chłopakiem. Mimo, że łobuz był starszy od niej o dwa lata, dopadła go i odebrała mu należące do Agnieszki skarby.