Polska plasuje się na 19. miejscu w rankingu 30 wybranych systemów emerytalnych

W ramach badania sprawdzano i oceniono systemy emerytalne w różnych krajach pod względem ich adekwatności, wypłacalności i bezpieczeństwa. Obok państwowych systemów emerytalnych i pracowniczych planów emerytalnych, w badaniu uwzględniono również inwestycje i poziom oszczędności gospodarstw domowych.

W rezultacie, Dania szósty raz z rzędu zajęła pierwsze miejsce w rankingu. 78,9 ze 100 punktów wystarczyło, by ponownie objąć pozycję lidera. Holandia uplasowała się z różnicą zaledwie 0,1 punktu tuż za nią.

Z łączną wartością indeksu 55,1, ocena punktowa polskiego systemu emerytalnego nieznacznie się polepszyła w stosunku do ubiegłego roku (54,4) - łącznie o 0,7 punktu. Wiąże się to przede wszystkim z lepszą oceną (o 1.9 punktu) w kryterium wypłacalności. Po zajęciu 17. miejsca w ubiegłym roku, mimo tegorocznej poprawy, taka liczba punktów okazała się wystarczająca jedynie do uzyskania miejsca 19. Stało się tak między innymi z uwagi na fakt, iż trzy nowe państwa w rankingu (Kolumbia, Nowa Zelandia, Norwegia) już w swoim pierwszym badaniu wyprzedziły Polskę.

Zdaniem Andrzeja Narkiewicza, szefa praktyki emerytalnej Mercer w Polsce, który uczestniczył w projekcie, polski system emerytalny od czasu reformy emerytalnej 1999 roku nie był reformowany w sposób, który według międzynarodowych standardów poprawiłby sytuację przyszłych emerytów. Poszczególne rządy skupiały się bowiem głównie na perspektywie krótkoterminowej, systematycznie ograniczając znaczenie kapitałowych elementów systemu (przede wszystkim OFE, otwartych funduszy emerytalnych gromadzących rzeczywiste aktywa - tzw. II filar systemu), a tym samym zmniejszając dywersyfikację źródeł przyszłych emerytur. Dodatkowo, polskie rządy nie wprowadzały do systemu emerytalnego wystarczających zachęt dla pracodawców i obywateli do długoterminowego oszczędzania na cele emerytalne. W tym samym czasie wiele Państw dokonywało znaczących reform poprawiających kondycję systemów emerytalnych.

Po tym jak w 2016 udało się dwóm krajom uzyskać najwyższą ocenę „A”, w tegorocznym badaniu zarówno Dania jak i Holandia nie były w stanie zdobyć najwyższej oceny (do zdobycia której niezbędnych było uzyskanie 80 punktów). Główną przyczyną takiej sytuacji była modyfikacja kryteriów oceny i związane z nią zmiany wartości indeksów. Zmniejszona waga w kryteriów "Aktywa i Poziom Oszczędności" oraz względnie niski wzrost gospodarczy wpłynęły na istotne straty punktów obu tych krajów - i tym samym na przyznanie oceny B+.