120 released sex offenders living among communities

Pomimo że rośnie liczba przestępców seksualnych żyjących w społeczeństwie, w Irlandii nie istnieje prawo obligujące Gardę do ujawniania ich danych adresowych.

Dla porównania w USA, zgodnie z tak zwanym Prawem Megana, władze podają do publicznej wiadomości adresy skazanych oraz informację o rodzajach popełnionych czynów. W Wielkiej Brytanii zaś zgodnie z Prawem Sary, rodzice mają prawo sprawdzić na policji, czy osoba, która ma kontakt z ich dziećmi, posiada czystą kartotekę, jeśli chodzi o przemoc seksualną wobec nieletnich.

Według danych ujawnionych przez ministra sprawiedliwości Charliego Flanagana, najwięcej objętych programem byłych więźniów mieszka na terenie północnego i północno-wschodniego Dublina (32 osoby). Kolejnych 24 mieszka w Dublinie południowym i na terenie Wicklow, a 23 na zachodzie i północnym zachodzie kraju (z wykluczeniem Westmeath). Z kolei w centrum Irlandii oraz na południowym wschodzie 22, a na południowym zachodzie dalszych 19.

Osoby te są regularnie nadzorowane, mają także obowiązek poddawania się terapii psychologicznej lub innym formom leczenia. Za złamanie zasad nadzoru grozi im do 12 miesięcy więzienia. Minister poinformował, że dane dotyczące liczby osób, które nie dotrzymały wymogu, nie są dostępne.

Dodatkowo około tysiąc skazanych jest zobligowanych do podawania władzom swoich adresów, pod którymi aktualnie mieszkają. Na zwolnieniach warunkowych zaś przebywa obecnie trzech przestępców seksualnych i jeden zabójca.

Według ostatnich danych Irish Prison Service liczba osób skazanych na kary więzienia za przemoc na tle seksualnym stale w tym roku rośnie. W maju w zakładach karnych przebywało ich 394 - to o 8 więcej niż w marcu.