Graffiti zatytułowane "smartfonowi kochankowie", namalowane szablonem przez tajemniczego ulicznego artystę Banksy'ego sprzedane anonimowemu nabywcy za 403 tys. funtów pozwoli uratować młodzieżowy klub w jego rodzinnym Bristolu w południowo-zachodniej Anglii.

Graffiti wyobrażające parę w intymnym uścisku, śledzącą wiadomości na monitorze smartfona za plecami partnera i będącą myślami w innych światach niemających ze sobą styczności, namalował Banksy w pobliżu młodzieżowego klubu dla chłopców Broad Plain, nietypowo dla niego na desce przyśrubowanej do ściany.

Rysunek wywołał sensację z chwilą pojawienia się go na klatce schodowej w kwietniu. Został odczytany jako satyra na technologię nieubłaganie wdzierającą się w prywatne życie ludzi i uzależniającą ich. Chwalono też jego ekspresję, wyrażającą się w nieco złowieszczym oświetleniu twarzy światłem odbitym przez smartfony.

Skutkiem był spór o prawa własności między klubem a władzami miasta. Ostatecznie rozstrzygnął go sam Banksy. Jego prawny przedstawiciel napisał do klubu list, przyznając mu prawo własności.

Klub usunął graffiti ze ściany wraz z deską i zdecydował go sprzedać za pośrednictwem miejscowego muzeum i galerii sztuki, by zdobyć pieniądze na dalszą działalność. Artyście odwdzięczył się, przeznaczając pobliski mur na dziękczynny fresk.

"Klubowi groziło zamknięcie w najbliższych 12 miesiącach. Byłby to smutny koniec jego 120-letniego dorobku" - wyjaśnił mediom Dennis Stinchcombe - właściciel klubu.

"To bardzo wspaniałomyślny gest ze strony Banksy'ego. Nie sposób nie zauważyć, że artysta, który sam jest dzieckiem ulicy, tak wiele dał ulicy od siebie" - stwierdziła Mary McCarthy, która zaaranżowała sprzedaż.

Część przychodu ze sprzedaży uratowany Broad Plain Boys' Club przeznaczy na wsparcie innych społecznych inicjatyw ukierunkowanych na pracę z młodzieżą.

O Banksym wiadomo niewiele. Urodził się w pobliżu Bristolu najprawdopodobniej w 1974 r., ale nie ma pewności, jak naprawdę się nazywa, ponieważ zazdrośnie strzeże swojej prywatności. Na sławie mu nie zależy i ma niskie mniemanie o rynku sztuki - handlarzach, krytykach i kolekcjonerach.

Sądzi, że sztuka musi być obecna w przestrzeni publicznej - na ulicy i musi dawać ludziom do myślenia. Na ogół maluje nocą na murach głównie Bristolu i Londynu, nie pytając ich właścicieli o zgodę. Chętnie łączy graffiti z techniką szablonu.