Nerpa fińska zaakceptowała zimą stworzoną przez człowieka kryjówkę. W przeniesionym w połowie maja na brzeg legowisku, znaleziono sierść młodej foki. Testowany przez kilka lat pomysł okazał się skuteczny. Konstrukcja zadaszonego legowiska wyłożonego płatami torfowymi była zakotwiczona przy brzegu. Dzięki pływakom mogła unosić się na powierzchni wody, nawet przy kruchym lodzie i w czasie roztopów.

Według relacji radia Yle, trzymiesięczna foka miała ok. 80 cm długości i ważyła ok. 20 kg. Ochoczo zapoznawała się z naturalnym środowiskiem. Naukowcy z Uniwersytetu Wschodniej Finlandii, którzy prowadzą badania nad gatunkiem fok z jeziora Saimaa, uważają, że „sztuczne legowisko to przełom w ochronie gatunku”. Ich zdaniem foki i młode będą wracać do takiego gniazda.

Zdaniem badaczki Mervi Kunnasranta decydującym o powodzeniu projektu było to, że gniazdo zostało przysypane śniegiem, co pozwoliło foce urządzić przyjemne legowisko, a foka przestała kwestionować jego autentyczność.

Wcześniej dla zachowania gatunku fok z Saimaa przez wiele lat testowane były różnego rodzaju „sztuczne legowiska” i specjalnie usypane „śnieżne nasypy”. W zeszłym roku urodziła się np. foka w legowisku pokrytym trzciną (z jeziora). Zwierzęta potrzebują takich kryjówek, aby chronić młode. Jednocześnie przyrodnicy szukają sposobów na wypadek postępujących zmian klimatycznych i sytuacji, gdy zimy będą mroźne, ale bezśnieżne lub gdy jezioro będzie zamarznięte przez krótki okres.

Wiosną oszacowano, że ostatniej zimy na obszarze jeziora Saimaa w sumie urodziło się ok. 80 młodych fok, z czego większość osobników właśnie w pomocniczych nasypach. W maju fiński Zarząd Lasów poinformował, że odbyły się dodatkowe poszukiwania z udziałem płetwonurków. Na podstawie odnalezionych łożysk oraz szczątków fok, które nie przetrwały, oszacowano, że w tym sezonie urodziło się 86 osobników.

Ochrona fińskich fok z jeziora Saimaa rozpoczęła się w latach 70. ubiegłego wieku. Najmniejsza populacja odnotowana została w latach 50.-80. ubiegłego wieku – znacznie poniżej 200. W zeszłym roku było ich ok. 380.

Liczba populacji odnosi się do ilości osobników przed urodzeniem młodych w okresie luty-marzec. Te szczególnie zagrożone wyginięciem foki z Saimaa, ochrania się m.in. poprzez ograniczanie połowu ryb, ruchu czy budownictwa na głównych obszarach lęgowych, a także poprzez tworzenie legowisk pomocniczych w czasie mało śnieżnych zim.

„Jeśli nerpa fińska zniknie z jeziora Saimaa, to zniknie z całego świata” - alarmuje fiński oddział organizacji WWF.

Nerpa fińska z Saimaa, jako podgatunek nerpy obrączkowanej i pozostałość po epoce lodowcowej, jest obok fok występujących na obszarze jezior Ładoga oraz Bajkał jedynym gatunkiem foki żyjącym w zbiornikach słodkowodnych.

Jezioro Saimaa, położone w południowo-wschodniej Finlandii jest czwartym co do powierzchni w Europie. Liczy blisko 4,5 tys. km kw. Długość linii brzegowej wynosi prawie 15 tys. km. Na jego obszarze znajduje się tysiące mniejszych i większych wysp. W jego obrębie można wydzielić kilka czy kilkanaście mniejszych jezior.

W Finlandii nazw foki występujących nad jeziorem Saimaa „norppa” lub ich młodych „kuutti” często używa się do określenia miłośników zimowego pływania w przerębli czy startujących w zawodach pływackich na zimnych wodach („morsy”).